142.Reset,potrzebny od zaraz.

Jestem ,wstrzeliłam sie z procy w busa w ostatnich minutach ..
I tak oto jestem..
Męczą mnie te wyjazdy ..
Wessał mnie ten Niemiecki Wir..
Zbyt głęboko ..
Obcy ludzie..
Obce domy ..
Obca Ja tam..
Umknéło mi parenaście lat..
Gubiłam po drodze coś ...siebie gubiłam..
Kim jestem..dziś?

Jaką siebie odnalazłam..
Mądrzejsză?
Głupsză jednak..
Chwiejną,naszpikowaną demencjami ,depresjami,wylewami..
Wycyckaną z sił witalnych..
Mòwie sobie dość..
Ostatni raz..
Powtarzam te slowa od roku..
Ale wiesz Huśtawko ..co zadużo to I świnia nie zeźre..
Wiem ,że to nowy początek..
Inny od poprzednich początkòw..
Muszę włączyć reset..
Odrobaczyć to co wpierdalajă robale..
Odstawić to co powoduje ,że wyje w poduszke..
W obcym domu ..
Obcym łòżku ,w czterech ścianach ..

Tak właŝnie musze...
Ja sie nie wypaliłam,ja jestem zjarana ,tu sie już nic nie odratuje..
Jebła mi cała instalacja..
Wracam coraz bardziej wymiętolona ..
Przygaszona..
Nerwowa..
Cala jestem nerwicą..

Zaczne od początku znòw I znòw..
I jeszcze raz..
W innym miejscu ..
Życie ciągle mnie zaskakuje..dlatego mam wiecznie zdziwiony wyraz twarzy ..
Ma dla mnie zgniłe jaja I pare ,,czystych kart,,
Właśnie po to bym zaczęła od nowa ..
Znòw I znòw..

Lubie te powroty..
Dom ..w ktòrym zawsze tyle sie dzieje ..
Dom ,ktòry tětni miłością..

Trzymam w rêku Antologie..Miłoŝć w czasach fejskultury..

I nie moge przestać czytać..
Wdycham słowo po słowie..
Miłość dla Ciebie ,dla Mnie ..dla Was...
Łzy lecą...krystaliczne krople radości..