143.Cisza.

Wiesz ,to takie tortury..
To ta trauma gdzieś od środka sie zadomowiła..
Głuchoniema..
Wiesz ,to ten moment ,gdzie można powiedzieć sobie Dość..
To ta chwila bogata w ułudę..
Przepełniona lękiem..
To taka sytuacja spoza bramki..
Bez kontroli..
A ja mam ciągle wrażenie ,że mnie wszyscy mają pod kontrolą..
Mnie uśpioną..
Chorą..
Mnie ..
Czuje ,jakbym znalazła się w szponach wielkiego Robala..
Dusze sie ,znów..
Duszę..
To taki chujowy stan..